Jak zostać Eustaszyną?

Od soboty smarkam, kicham i kaszlę. Tak, piękna pogoda, więc było wielkie sprzątanie, z myciem okien. Przy najaktywniejszym współudziale mojej kochanej pani Natalii, spod Lwowa. Pomagałam jej, jak mogłam - nie jest nigdy tak, ze ona sprząta, a ja leżę i patrzę. Nawet - nie siedzę i patrzę. Ja uczestniczę, ścieram kurze z moich różnych takich, których nie powierzę żadnym rękom; piorę firanki i pomagam w zawieszaniu; razem odsuwamy różne meble od ściany (i przysuwamy także razem); sprzątam w szafach, szukając tej podłej kalorii, co to siedzi tam i co noc zszywa mi ubrania, które są przez to coraz ciaśniejsze (komunikat bieżący: do tej pory jej nie złapałam, siedzi dalej w tej szafie - ba? we wszystkich moich szafach, omija tylko tę z butami, na szczęście). No i jak się tam napomagałam przy tym sprzątaniu, to potem pobiegłam po zakupy - a skoro było mi w domu gorąco, założyłam, że na dworze też tak jest. Poszłam więc w samej bluzce i oczywiście przewiało mnie na wskroś. W sobotę wieczorem już było kiepsko, w niedzielę całkiem źle - kaszel suchy i bardzo męczący, katar za to mokry i męczący jeszcze bardziej, temperatury niby nie było - ot, 37,4 - ale ogólne samopoczucie do kitu, żeby nie napisać "pod psem" - czego nie napiszę, bo denerwują mnie te powiedzonka o psach. Noc - koszmarna, bo mogłam tylko leżeć na plecach, z odchyloną głową do tyłu. W innej pozycji katar pokazywał, co potrafi. Dziś rano wstałam w łóżka z potwornie obolałymi plecami i wystraszyłam się, że pewnie mam zapalenie płuc. Wprawdzie pocieszałam się, że skoro nigdy nie sypiam na plecach, to te moje plecy teraz się zbuntowały - ale myśl o zapaleniu płuc tak mnie opanowała, że postanowiłam pójść do lekarza. Prosta sprawa, prawda? - Dzień dobry - dzwonię do swojej przychodni. - Proszę pani, chciałabym się zapisać do pani doktor ..., tu wym ieniam nazwisko mojego przydziałowego lekarza. - Zapisuję, na 14.30, 25 kwietnia - słyszę po drugiej stronie słuchawki. - Na kiedy? - nie dowierzam. - Na 25 kwietnia. - Proszę pani, ja jestem TERAZ chora. Mam gorączkę (dołożyłam trochę), kaszlę, kicham, kłuje mnie w plecach i może mam zapalenie płuc. Do 25 kwietnia to ja albo wyzdrowieję, albo umrę - więc zapisanie mnie na tę datę nie ma sensu. - Nie mam wcześniejszych numerków - dowiedziałam się i to by było na tyle, jeśli chodzi o mój kontakt z państwową służbą zdrowia. Zadzwoniłam do prywatnej przychodni, pozwolono mi wybrać godzinę, o której chcę przyjść - i było po kłopocie. Jasne, zubożała nieco moja kieszeń, ale cóż - najważniejsze, że uspokoiłam się co stanu mego zdrowia, bowiem zapalenia płuc nie mam. Mam stan zapalny gardła oraz ostry nieżyt nosa - oj, tam, zwykły katar po prostu. Pani doktor poprawiła mi humor, chcąc mi wypisywać zwolnienie. A gdy usłyszała, że dziękuję, ale już nie potrzebuję, bo jestem na emeryturze, naprawdę się zdziwiła. Czyli - mimo opuchniętego i czerwonego nosa, zapuchniętych i załzawionych oczu oraz popękanych warg, generalnie źle nie jest. I taka refleksja - napisać o tym, jak pani Eustaszyna radzi sobie ze służbą zdrowia, umiałam - ale zastosować jej metodę? Już trudniej! Zdrowia życzę!