Tutto bene? Ależ oczywiście - bardzo dobrze.

Zbierałam się do napisania paru zdań o tej książce i ciągle coś mi przeszkadzało. A tak naprawdę to zła na nią jestem - że się już skończyła. Ale najpierw ją pokażę - oto ona:

"Gęsta kryminalna intryga, półświatek ukraińskiej imigracji i smak włoskiej kuchni. Tandem kucharzy Kalicka-Zawadzki przyrządził smakowity kryminał, pełen nieoczekiwanych zwrotów akcji, napięcia, z zakończeniem, które zaskakuje, podobnie jak przepiórka w suflecie" - to urywek z internetowego opisu książki. Wklejam go, bo idealnie odzwierciedla istotę powieści. Treści książki nie będę opisywać - chcę też podkreślić, że ten mój wpis to nie recenzja. To moje bardzo osobiste odczucia po lekturze tej powieści. Tym bardziej osobiste, że znam obydwoje autorów. I, ponieważ Ich znam, z góry wiedziałam, że książka będzie świetna. Intrygująca, dobrze napisana, z wartką akcją, no - i jest kilka trupów, a jakże! Poza tym ten smak, zapach i urok włoskiej kuchni. Chcecie coś zobaczyć? Proszę bardzo:

Oto para autorów - od lewej: Zbigniew Zawadzki i Manula Kalicka. Ta trzecia (trzecia tylko na tym zdjęciu) to też znana pisarka, Lucyna Olejniczak. W cudownym domu Manuli, w Zalesiu Dolnym, Zbyszek przygotowuje właśnie swoje przepyszne danie - włoskie focaccio. Takie spotkania są tam często, bowiem autorzy (i ich goście) są wielkimi admiratorami włoskiej kuchni. Lekkiej, pysznej, aromatycznej, nęcącej wszystkie zmysły. I taka właśnie jest ta Ich książka, którą bardzo gorąco wszystkim polecam. "Wszystko powinno być tak proste, jak to tylko możliwe, ale nie prostsze" te słowa Einsteina stanowią motto powieści. Prawda, że proste?